که نفهمیدم تنهایم

و صدای باد است که به من میگوید
 
او دلش با دگری است

تو کجای کاری... 

.

.

.

ای كاش مهتاب بودم تا در شب های زندگیت می تابیدم
ای كاش خورشید بودم تا روزهای زندگیت را درخشان می ساختم
ای كاش لبخند بودم تا بر روی لبانت می نشستم
ای كاش اشك بودم تا از روی گونه هایت سرازیر می شدم 
و غم هایت را با خود می بردم...

.

.

.

غرور من که به مُلک سخن خدایی کرد
دریغ در طلب آشنایی با تو
وفا و عشق تو را
چون گدا ،
گدایی کرد....

.

.

.

نبودن من 
به بودن چه کسی کمک می کرد 
که مرا از خود جدا کردی؟!

.

.

.

عشق بازیست

نه بازی که مرا مات کنی

نازنینا دل من صفحه ی شطرنج که نیست !

.

.

.

هر آنچه خواستم نیامد به دست
چون که بیگانه بودم به این دنیای پست
پی آب بودم کوزه به دست
چون که آب یافتم ، کوزه شکست

.

.

.

بـــــــودم 

دیــــــــــــدم با دیگری شـــادتری
.
.
.
رفتــــــــــم !

.

.

.

سحرگاهان که تابوتم روانه خانه ابدیت است

تو ، ای آشنای سنگدل

از خانه بیرون آی و بگو

رفتی ، برو

منزل نو مبارک

.

.

.

من در غم تو... تو در وفاي ديگري... 
دلتنگ تو من... تو دلگشايي ديگري... 
در مذهب عاشقان روا كي باشد من دست تو بوسم...تو پلس دگري...!!!

.

.

.

برو ای خوب من ، هم بغض دریا شو ، خداحافظ !

برو با بی کسی هایت هم آوا شو ، خداحافظ !

تو را با من نمی خواهم که « ما » معنا کنم دیگر ...

برو با یک « من» دیگر بمان « ما » شو ، خداحافظ !

.

.

.

گفتي: محبت كن برو... 
باشد خداحافظ... 
ولي... رفتم كه باور كني دارم محبت مي كنم

.

.

.

من نبايد باشم... 
من براي تو زهري در جام روزهاي عاشقانه ات خواهم بود 
من نبايد كه باشم... بايد كه نباشم... 
نفس هاي آخر من پيشكش خنده هاي زيبايت 
ارزاني خوشبختيت...

.

.

.

میترسم از این که
روزی
یک جایی
من و تو
خیلی دور از هم،شب و روز در آغوش یک غریبه،بی قرار هم باشیم

.

.

.

در خیالم پشت سرت آب ریختم نه برای اینکه برگردی

تا پاک شود

هرچه رد پای توست از زندگی

.

.

.

شبهـــــا زیــــر دوش آب ســرد..

بی صدا رها می کـند,

بــغض زخم هایـَش را...
...
و هــمه می گــویند...


خــــوش بــــه حــــالـش

چــــه آســــان فــــرامــــوش کــــــرد!!!

.

.

.

ترك ياران كرده اي اي بي وفــــــــا يار اين كند ؟
دل ز پيمـــــــــــــان بر كرفتن هيج دادار اين كند ؟
ترك ما كردي و كردي دشمني با دوستــــــــــــان
شرم بادت زين عمـــــــــل ها يار با يار اين كند ؟

.

.

.

مــــوهايم را 
آنقـــــدر كوتـــاه ميكنـــم 
تــا خاطـــــره انگشتــــانتـــ را از يـــاد ببرنـــــد . . . 

.

.

.

در پی آن نگاه های بلند ،

حسرتی ماند و

آه های بلند!

.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: